χαρίστιος

-ον, Α

1. χαριστήριος*

2. (το ουδ. στον πληθ. ως ουσ.) τὰ χαρίστια

οικογενειακή γιορτή στους Ρωμαίους, τελούμενη στις 20 Φεβρουαρίου, κατά την οποία εξομαλύνονταν οι οικογενειακές έριδες.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χαρίζω, -ομαι, μέσω ενός αμάρτυρου τ. *χαριστής ή *χαριστός].